Witam Serdecznie.
Bohaterem dzisiejszej audycji jest dziesiąta z serii "Polish Jazz" płyta - "Laureaci Festiwalu Jazz Nad Odrą"
Monofoniczna płyta winylowa została wydana przez Polskie Nagrania Muza z numerem matrycy XL 0363 w 1967 roku.
Przybliżmy historię samego festiwalu.
Pierwowzorem Jazzu nad Odrą był I Ogólnopolski Przegląd Studenckich Zespołów Jazzowych. Stworzyło go wrocławskie ZSP w dniach 5 i 6 maja 1957 z okazji Dni Wrocławia. Inspiracją do powstania przeglądu był V Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów, który odbył się w 1955 w Warszawie. Warszawski przegląd był nie tylko możliwością buntu dla ówczesnej młodzieży wobec komunistycznych władz, ale również dał on początek narodzinom ich wrocławskiego odpowiednika: Jazzu nad Odrą.
W latach 50., w komunistycznych gazetach, jazz często utożsamiany był z dzikością, niesubordynacją, rozbestwioną młodzieżą i upadkiem moralnym, dlatego też wszelkie wydarzenia związane z jazzem nie były mile widziane przez cenzorów. Jednak muzyka jazzowa cieszyła się niezwykłą popularnością wśród młodych ludzi. W 1963 dwaj studenci wrocławskiej Politechniki: Karol Maskos i Andrzej Żurek oraz student PWSSP (dzisiejsza ASP) Aleksander Fleischer zaproponowali zorganizowanie przeglądu-konkursu młodych pianistów jazzowych z Dolnego Śląska. Pomysł spotkał się z aprobatą ZSP, które udzieliło wsparcia projektowi i w 1964 miał miejsce pierwszy Jazz nad Odrą, początkowo znany jako Przegląd Jazzowy. Pierwszy festiwal odbył się w siedzibie ZSP – w klubie „Pałacyk” przy ul. Kościuszki 34. Został on otwarty razem z wystawą grafiki jazzowej, przez Józefa Balceraka, redaktora naczelnego miesięcznika „Jazz” (jedyne wówczas profesjonalne polskie pismo o jazzie). Nadodrzańskie wydarzenie wpisało się już na zawsze w karty historii polskiego jazzu dzięki przychylnym opiniom środowiska jazzowego oraz dzięki popularności, z jaką spotkał się festiwal. Pierwsza edycja festiwalu wyłoniła w konkursie wybitnych polskich muzyków, m.in.: Ryszarda Kruzę – laureata w kategorii zespołowej z Kwartetem Ryszarda Kruzy, uznanego za „indywidualność konkursu”. Od tamtej pory Jazz nad Odrą odbywał się regularnie co roku, w auli Politechniki Wrocławskiej oraz w klubie „Pałacyk”. W 1967 koncert laureatów został przeniesiony do Dużego Studia Polskiego Radia.
Jazz nad Odrą miał miejsce nieprzerwanie, aż do 1988, kiedy to z wielu przyczyn festiwal się nie odbył. Do tego momentu zdarzało się, że organizatorzy napotykali liczne przeszkody w organizacji festiwalu, związane m.in. z kwestiami finansowymi, jednak zawsze udawało się je pokonać. Na sytuację w 1988 wpływ miały liczne czynniki: przemiany ustrojowo-polityczne, brak zainteresowania władz miasta i nowego ZSP oraz wypalenie się organizatorów. Jednak na wznowienie Jazzu nad Odrą nie trzeba było długo czekać, już w 1989 organizacją festiwalu zajął się Zdzisław Smektała (dziennikarz, literat). Mimo udanej XXV edycji kolejna w 1990 nie doszła do skutku. Osoby ze środowiska jazzowego komentowały sytuację, tłumacząc ją brakiem przygotowania ze strony organizatorów na nową gospodarkę rynkową. Szczęśliwie dla festiwalu, w 1991 pojawił się Remigiusz Lenczyk – ówczesny dyrektor Wydziału Kultury Urzędu Wojewódzkiego, który wziął w swoje ręce organizację festiwalu i jego finansowanie. W 1992 festiwal przejęła Fundacja Jazz nad Odrą (prezydent Wojciech Siwek), która do współpracy zatrudniła profesjonalne firmy. Zmiana funkcjonowania festiwalu nie był już studencką imprezą jazzową), negatywnie wpłynęła na jego wizerunek, który zaczął być kojarzony z komercją. Zniknął konkurs dla młodych talentów, a ich miejsce zajęli profesjonaliści, co spowodowało, że Jazz Nad Odrą stracił swój amatorski urok.
Dopiero w 1996, gdy prezydent Wrocławia – Bogdan Zdrojewski objął patronatem Jazz nad Odrą, a jego organizacją zajęło się Centrum Sztuki Impart, powrócono do dawnej formuły festiwalu, która zawierała konkurs. Nowy konkurs miał za zadanie wyłonić „indywidualność młodego polskiego jazzu”.
Festiwal nadal odbywa się cyklicznie.
Żródło:
Wiki, polishjazz.pl
Rafał Strzemieczny