Chuck Berry, właśc. Charles Edward Anderson Berry (1926 - 2017) – amerykański piosenkarz, autor tekstów piosenek i muzyk, który wykonywał szeroko pojętego rocka, R&B oraz rock and rolla.
W dorosłe życie wkroczył z trzyletnim wyrokiem za kradzież, później pracował w fabryce samochodów General Motors i zdobył zawód fryzjera. Zanim został „odkryty” przez znanego producenta Leonarda Chessa, właściciela Chess Records, był mało znanym muzykiem, tworzącym czarną muzykę wywodzącą się z bluesa, a graną w lokalnych klubach w St. Louis. Pierwsza piosenka nagrana dla Chess w 1955, „Maybellene”, stała się z miejsca wielkim przebojem, czyniąc Chucka najpopularniejszym śpiewakiem rockandrollowym. Chuck Berry był wielkim rewolucjonistą w ramach swego gatunku, definiując jego brzmienie na całe lata naprzód. Za jego sprawą typowym stał się agresywny rytm, dominująca rola elektrycznej gitary oraz charakterystyczny swobodny sposób zachowania na scenie (stworzył m.in. tzw. Duck Walk - kaczy chód). W szczególności dźwięk gitary wyróżniał Berry’ego spośród mu współczesnych. Był też prekursorem rozpoczynania piosenek przez intro składającego się z krótkiego riffu granego solo na gitarze elektrycznej.
Najbardziej znane grupy brytyjskie z The Beatles i The Rolling Stones na czele, wzorowały na nim swe brzmienie i sceniczny image w początkowym okresie działalności. Wzorował się też na nim Jimi Hendrix, wykonywał także podczas koncertów jedną z jego najbardziej znanych kompozycji „Johnny B. Goode”.
Roll Over Beethoven – Wróćmy do Beethovena
Napiszę krótki list i wyślę pocztę do mojego D.J.'a,
To krótkie rockowe nagranie, chcę, żeby on to zagrał.
Wróćmy do Beethovena, muszę to usłyszeć dzisiaj jeszcze raz.
Wiesz, że moja temperatura się podnosi, a w grającej szafie przepala się bezpiecznik,
Moje serce wybija rytm, a w mej duszy gra blues.
Wróćmy do Beethovena i prześlijmy Czajkowskiemu wiadomość.
A jeśli czujesz, że to lubisz, weź swoją lubą i zatańcz z nią rocka,
Obróć ją i podnieś do góry, ciągle być rozluźniony, obracaj ją i potrząsaj,
Wróćmy do Beethovena tańcząc rocka na dwie drugie.
Johny B. Goode
Głęboko w Louisanie tuż przy Nowym Orleanie, wśród wiecznie kwitnących lasów
Stała chatka z drewna i ziemi, w której mieszkał chłopiec zwany Johnny B Goode
Nigdy nie nauczył się dobrze pisać ani czytać, ale za to umiał grać na gitarze, tak jakby dzwonił dzwonkiem.
Dawaj, dawaj, dawaj Johnny,
Dawaj, dawaj, dawaj Johnny,
Dawaj, dawaj Johnny B. Goode!
You Never Can Tell – Nigdy nic nie wiadomo
Był to ślub nastolatków i ludzie życzyli im dobrze,
Widać było, że Pierre bardzo kochał swoją pannę,
A teraz młodemu paniczowi i młodej pani miał dzwonić kaplicy dzwon,
"C'est la vie" - powiedz starym prykom i pokaż, że nigdy nic nie wiadomo.
Mieli Hi-Fi, chłopcze, pozwolili jemu ryczeć,
700 krótkich nagrań, cały rock, rytm i jazz, a kiedy słońce zaszło muzyka szybko ucichła,
"C'est la vie" - powiedz starym prykom i pokaż, że nigdy nic nie wiadomo.
Fragmenty tekstów – z niewielkimi adaptacjami autora - pochodzą z tekstowo.pl. Info o Chucku Wikipedia.