W 1899 r. rozpoczęła się budowa cukrowni w podpłockich Borowiczkach według projektu Ludwika Rosmana. W lutym 1900 r. powstało towarzystwo akcyjne Fabryki Cukru i Rafinady „Borowiczki", którego założycielami byli: Wacław Wolibner, Waldemar Piwnicki, Wincenty Węsierski i Józef Demby. Kapitał zakładowy wynosił 600.000 rubli. Pierwszym dyrektorem został Stanisław Jordan.
Pierwsza kampania cukrownicza odbyła się w 1900 r. i trwała 44 dni. Przerabiano dziennie około 2.620 q buraków i wyprodukowano około 15.000 q cukru. Cukrownia stopniowo się rozwijała, ale przechodziła też kryzysy, jak w roku 1908 i podczas I wojny światowej. Na początku lat 20 wybudowana została kolejka wąskotorowa dostarczająca buraki z okolic Rogozina, Męczenina i Mokrzka.
„Dziennik Płocki” z 18 lutego 1925 r. donosił o zmianach właścicielskich w spólce.
Największą w dziejach produkcję cukru - 23.746 ton osiągnięto w 1997 r. W 2002 roku została powołana Krajowa Spółka Cukrowa, która w 2003 r. zakończyła produkcję cukru w Borowiczkach.